1939 | Nimbus Standard

Geschiedenis van het model

Ontstaan als een diversificatie-inspanning door de Deense stofzuigerfabrikant Fisker & Nielsen, maakte de Nimbus-motorfiets zijn debuut in 1919. Het was een breuk met de norm omdat het exclusief beschikte over inline viercilinder modellen. Deze vroege modellen pronkten met geavanceerde ontwerpelementen zoals aandrijving via de as en geperste stalen frames, waarmee ze vanaf het begin een hoge standaard neerzetten. Bovendien was de Nimbus een pionier in het aannemen van de telescopische voorvork in het midden van de jaren 1930.

Opmerkelijk was het revolutionaire frame van de Nimbus voor die tijd, met een grote buisvormige bovenste sectie die de brandstoftank herbergde. Dit kenmerkende element leidde tot de liefkozende bijnaam "Kakkelovnsrør" (vertaald als 'Stovepipe') vanwege de gelijkenis van de bovenste frametube met een dikke, ronde pijp tussen het zadel en het stuur.

De Nimbus maakte snel naam op het racecircuit, met een opmerkelijke overwinning in de 1300 kilometer lange Paris-Copenhagen race in 1921. Een andere opmerkelijke prestatie was een nadrukkelijke eerste plaats in de 1922 Odense-Berlin-Odense race, waar een getunede Nimbus snelheden van meer dan 140 km/u bereikte en daarbij een indrukwekkend brandstofrendement van 4,8L/100 km behield.

Ondanks vroege successen deden zich uitdagingen voor in 1924 met de introductie van een Deense verkoopbelasting op motorfietsen, samen met een economische recessie. Deze factoren leidden tot het stopzetten van de productie van Nimbus-motorfietsen in 1926, waarbij het bedrijf zich de komende zes jaar uitsluitend op stofzuigers concentreerde.

Echter, in 1932 begonnen Fisker en zijn zoon Anders aan het ontwerpen van een nieuwe Nimbus-motorfiets, wat leidde tot de onthulling van het Type C-model in 1934. Deze iteratie had een opnieuw ontworpen motor met een monobloc gietstuk en een bovenliggende nokkenas aangedreven door een tandwielas. Hoewel het aantal krukaslagers werd verminderd van drie naar twee, werden grote kogellagers met drukgevoede smering geïntegreerd voor verbeterde prestaties.

Het Type C-frame onderging aanzienlijke veranderingen, waarbij het overging van het oorspronkelijke ontwerp naar een gemaakt van geklonken platte staalband. Ondanks zijn minder opvallende verschijning bleek dit frameontwerp stevig en gemakkelijk te repareren te zijn. Opmerkelijke vooruitgang omvatte de overgang naar telescopische voorvorken in 1934, voorafgaand aan soortgelijke innovaties in de auto-industrie.

Terwijl de Tweede Wereldoorlog dreigde, genoten Nimbus-motorfietsen de voorkeur van verschillende overheidsinstanties en militaire takken, waaronder de Deense posterijen, het leger en de politie. Ondanks uitdagingen tijdens de Duitse bezetting van 1940 tot 1945, ging de productie in beperkte mate door, zij het op kleinere schaal vanwege materiaaltekorten.

Na de oorlog onderging de Nimbus verdere verbeteringen, waaronder een nieuwe motor met een compressieverhouding van 5,4:1, resulterend in een vermogen van 22 pk. De productie stopte echter uiteindelijk in 1959, samenvallend met de afronding van het laatste contract voor het leger.

Ondanks de stopzetting blijft de Nimbus-motorfiets hoog in aanzien vanwege zijn soepelheid en flexibiliteit, met veel exemplaren nog steeds in dienst vandaag de dag. Opmerkelijk was een Nimbus die ooit eigendom was van Steve McQueen, tentoongesteld in het Barber Museum in de VS en geveild in 2018 voor een geschatte waarde van $75.000-$85.000.

Sommige Nimbus-motorfietsen waren uitgerust met een differentieelverhouding van 1:5 om zijspannen te accommoderen, waardoor een topsnelheid van ongeveer 85 km/u mogelijk was wanneer voorzien van een zijspan. Bovendien werden prototypes ontwikkeld met alternatieve ontwerpen, zoals viercilindermodellen met roterende kleppen en koolstofafdichtingen, maar deze bereikten nooit de productie. Prototypes met geveerde achterophanging en Earles voorvorken werden ook ontwikkeld maar bleven experimenteel.

Deze Nimbus C

Dit model uit 1939 is voorzien van een hydraulische voorvork en een differentieelverhouding van 1 op 5 en is gerestaureerd en bevindt zich in uitstekende staat. Het heeft ook de optionele voetversnelling. Het was eerder geregistreerd in Nederland en later verkocht aan een collectie in Italië, waar de FMI de originaliteit heeft bevestigd. Hoewel het in 1939 is gebouwd, wijzen de documenten erop dat het voor het eerst is geregistreerd in 1953, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van de Tweede Wereldoorlog of omdat het zijn leven begon als een werkpaard van de overheid. De 18pk-motor is onlangs gereviseerd.