1957 | Mercedes-Benz 300 SL Roadster

Deze droomroadster werd in 1957 in de VS afgeleverd en in 1999 opnieuw naar Duitsland geïmporteerd. Een volledige restauratie werd uitgevoerd tussen 2000 en 2003, waarbij de vooras werd uitgerust met een schijfremsysteem.

Een recent taxatierapport van €1.650.000,00 is beschikbaar.

Uitrusting:

• Zwart
• Crème leer
• Becker Mexico radio
• Kofferset
• Elektrische extra ventilator

De W 198 stamt af van de Mercedes-Benz W 194 raceauto, die al de naam "300 SL" had gekregen en onverwachte racesuccessen behaalde in 1952. In het voorgaande jaar had Daimler-Benz besloten om in 1952 weer deel te nemen aan races en hiervoor een sportwagen te bouwen. Om voldoende prestaties voor races te bereiken, moest de bestaande motor van de 300 S coupé (M 188) verder worden ontwikkeld. Nog steeds uitgerust met carburateurs leverde deze 175 pk (129 kW).

In 1952 nam de auto deel aan de belangrijkste races van het jaar, tegen veel krachtigere tegenstanders. Voor het eerst toonde de nieuwe SL snelheid en betrouwbaarheid tijdens de Mille Miglia in mei, waarmee hij de tweede plaats behaalde in deze langeafstandsrace. Een drievoudige overwinning werd behaald bij de Grote Prijs van Bern. De 24-uursrace van Le Mans eindigde onverwacht met een dubbele overwinning. De winnaars waren Hermann Lang en Fritz Riess, die met een gemiddelde snelheid van 155,575 km/h een nieuw record in de geschiedenis van Le Mans vestigden. Theo Helfrich en Helmut Niedermayr eindigden als tweede. Een race op de Nürburgring eindigde met een viervoudige overwinning. Bij de Carrera Panamericana in Mexico triomfeerde de 300 SL, bestuurd door Karl Kling en Hans Klenk, opnieuw, ondanks een gier die door de voorruit vloog. Dit stelde Mercedes-Benz in staat om opnieuw aan te knopen met de grote racesuccessen van vóór de Tweede Wereldoorlog.

Een opmerkelijk voertuig in de geschiedenis van de SL was de 300 SL met chassisnummer 0011/52, ontwikkeld voor het raceseizoen van 1953. Deze werd echter nooit gebruikt omdat Mercedes-Benz besloot om in 1954 weer deel te nemen aan de Formule 1. Deze unieke auto, nog steeds in het bezit van Mercedes-Benz en nu onder de hoede van Mercedes-Benz Classic, was al uitgerust met een brandstofinjectiemotor en 16-inch wielen. De transmissie was gemonteerd op de achteras en de carrosserie werd herzien voor een lagere luchtweerstand. Deze opstelling van de transmissie werd echter niet overgenomen in de serieproductie.

Aanvankelijk waren er geen plannen voor serieproductie van de 300 SL. Max Hoffman, de Amerikaanse importeur van Mercedes-Benz-voertuigen, had echter al geruime tijd verzocht om een grote en een kleine Mercedes-sportwagen voor zijn klanten. De 300 SL racecoupé uit 1952, die onverwacht de Carrera Panamericana had gewonnen en dus in de VS bekend was, diende als basis. Na lang wikken en wegen werd besloten om de 300 SL in een straatversie als W 198 te produceren en tegelijkertijd werd de productie van een kleinere roadster, de Mercedes-Benz W 121 B II (190 SL), aangekondigd.

Minder dan zes maanden na de beslissing van de raad van bestuur maakten de twee sportwagens hun debuut op de "International Motor Sports Show" in New York, die werd gehouden van 6 tot 14 februari 1954. Mercedes-Benz kreeg een zeer positieve bezoekersreactie op zowel de 300 SL als de 190 SL. De serieproductie van de 300 SL begon in augustus 1954 in de fabriek in Sindelfingen. Vergeleken met de 300 SL die in de VS werd tentoongesteld, kende de productie kleine veranderingen, waaronder ventilatieruiten in de deuren, gewijzigde deursloten, een tweespaaks stuurwiel in plaats van het driespaaks stuur met veer, een klok en enkele knoppen die opnieuw werden gepositioneerd op het dashboard. Bovendien werden er verwarmings- en ventilatiehendels toegevoegd, die het tentoongestelde model niet had. Kort na de start van de productie, vanaf de 51e auto, werd de lange versnellingspook die direct in de versnellingsbak greep vervangen door een kortere pook met schakelkoppeling. De eerste W 198-modellen werden in Europa verkocht in 1954, en het eerste voertuig werd in maart 1955 geëxporteerd naar de VS. Van de 1.400 gebouwde Gullwings werd het merendeel—ongeveer 1.100 stuks—naar de VS verzonden. Voor de specifieke eisen van Amerikaanse klanten (meer comfort, een grotere kofferbak en vaak een cabriolet) werd vanaf 1957 de 300 SL Roadster (W 198 II) gebouwd, met 1.858 geproduceerde eenheden.

De prijs van de W 198 werd vastgesteld op 29.000 Deutsche Mark. In 1953 kostte een Mercedes 170 Vb 7.900 DM. In 1954 was de 300 SL echter niet de duurste auto in het Mercedes-programma—de W 188 kostte 5.500 DM meer. De aankoopprijs van een standaard VW Kever bedroeg in 1953 4.400 DM, wat ongeveer overeenkwam met het gemiddelde bruto jaarinkomen van een fabrieksarbeider twee jaar later, met een werkweek van 48 uur.

Aanvankelijk werd de distributie in Noord-Amerika voornamelijk afgehandeld door Max Hoffman en later door Studebaker-Packard.

Uiteraard wordt er voor de levering een nieuwe klantenservice uitgevoerd in onze Mercedes-Benz werkplaats en wordt het voertuig opnieuw aangeboden aan de TÜV voor goedkeuring.

De levering binnen Duitsland is gratis!

Wij staan u graag persoonlijk te woord tijdens de volgende uren en kijken uit naar uw bezoek. Wij vragen u echter vriendelijk om vooraf een afspraak te maken, zodat wij de benodigde tijd voor u kunnen vrijmaken:

• Maandag - donderdag van 8:30 tot 16:30 uur
• Vrijdag van 8:30 tot 15:30 uur
  Bezichtigen en proefritten zijn ook buiten onze openingstijden mogelijk op afspraak.

Alle aanbiedingen zijn vrijblijvend en onder voorbehoud van wijzigingen.
Verkoop en fouten in dit aanbod zijn uitdrukkelijk voorbehouden!
Alle tekstinformatie over de geschiedenis en modelgegevens is gedeeltelijk overgenomen uit Wikipedia-artikelen. De uitrustingsdetails van de voertuigen zijn volgens de fabrikant, waarvoor geen garantie wordt gegeven voor volledigheid.