1955 | Mercedes-Benz 300 SL "Gullwing"

Deze prachtige vleugeldeur werd op 12 oktober 1955 in New York afgeleverd en in 1991 opnieuw geïmporteerd. In 1999 werd het voertuig volledig gerestaureerd en sindsdien slechts zelden gebruikt. Er is een uitgebreide documentatie van deze restauratie beschikbaar.

Uitvoering:

• Grijs
• Rood leer
• Kofferset
• Nardi houten stuurwiel
• Becker radio
• Chromen velgen met centrale vergrendeling
• Conversie naar een elektronisch ontstekingssysteem
• Elektrische extra ventilator

De W 198 is afgeleid van de Mercedes-Benz W 194 racewagen, die al de naam "300 SL" droeg en in 1952 onverwachte racesuccessen behaalde. In het voorgaande jaar had Daimler-Benz besloten om in 1952 weer aan races deel te nemen en hiervoor een sportwagen te bouwen. Om voldoende racevermogen te bereiken, moest de bestaande motor van de 300 S coupé (M 188) verder ontwikkeld worden. Nog steeds uitgerust met carburateurs leverde deze 175 pk (129 kW).

In 1952 nam de auto deel aan de belangrijkste races van het jaar, tegen veel krachtigere tegenstanders. Voor het eerst toonde de nieuwe SL in mei snelheid en betrouwbaarheid tijdens de Mille Miglia en behaalde de tweede plaats in deze langeafstandsrace. Bij de Grote Prijs van Bern werd een drievoudige overwinning behaald. De 24-uursrace van Le Mans eindigde onverwacht met een dubbele overwinning. De winnaars waren Hermann Lang en Fritz Riess, die met een gemiddelde snelheid van 155,575 km/u een nieuw record in de Le Mans-geschiedenis vestigden. Theo Helfrich en Helmut Niedermayr eindigden op de tweede plaats. Een race op de Nürburgring eindigde met een viervoudige overwinning. Bij de Carrera Panamericana in Mexico won de 300 SL opnieuw, dit keer met Karl Kling en Hans Klenk, ondanks een gier die door de voorruit vloog. Hierdoor sloot Mercedes-Benz weer aan bij de grote racesuccessen van vóór de Tweede Wereldoorlog.

Een bijzonder voertuig in de SL-geschiedenis was de 300 SL met chassisnummer 0011/52, die werd ontwikkeld voor het raceseizoen 1953. Deze auto werd echter niet ingezet omdat Mercedes-Benz besloot in 1954 weer aan de Formule 1 deel te nemen. Deze unieke wagen, nog steeds in bezit van Mercedes-Benz en nu beheerd door Mercedes-Benz Classic, had al een motor met directe brandstofinjectie en 16-inch wielen. De transmissie was gemonteerd op de achteras en de carrosserie was aangepast voor een lagere luchtweerstand. Deze transmissieopstelling werd echter niet overgenomen in het seriemodel.

Aanvankelijk was er geen plan voor serieproductie van de 300 SL. Maar Max Hoffman, de Amerikaanse importeur van Mercedes-Benz, vroeg al geruime tijd om een grote en een kleine Mercedes-sportwagen voor zijn klanten. De 300 SL coupé die in 1952 de Carrera Panamericana verrassend won, werd in de VS bekend en diende als basis. Na lang overleg werd besloten de 300 SL in serie te produceren als de W 198. Tegelijkertijd werd de productie van de kleinere Mercedes-Benz W 121 B II (190 SL) aangekondigd.

Nog geen zes maanden na dit besluit beleefden de twee sportwagens hun première op de "International Motor Sports Show" in New York, die van 6 tot 14 februari 1954 plaatsvond. Mercedes-Benz kreeg een zeer positieve bezoekersreactie op de 300 SL en de 190 SL. De serieproductie van de 300 SL begon in augustus 1954 in de fabriek in Sindelfingen. In vergelijking met de 300 SL die in de VS werd tentoongesteld, kende het productiemodel kleine wijzigingen, zoals driehoekige ruiten in de deuren, gewijzigde deursloten, een tweespaaks stuurwiel in plaats van een driespaaks stuurwiel met veren, een klok en enkele knoppen die opnieuw werden geplaatst op het dashboard. Er kwamen ook nieuwe hendels voor verwarming en ventilatie, die het tentoonstellingsmodel nog niet had. Kort na de productiestart, vanaf de 51e auto, werd de lange versnellingspook die direct in de versnellingsbak greep, vervangen door een kortere pook met schakelkoppeling. De eerste W 198-modellen werden in 1954 verkocht in Europa, en in maart 1955 werd de eerste auto geëxporteerd naar de VS. Van de 1.400 geproduceerde vleugeldeuren ging het merendeel—ongeveer 1.100 stuks—naar de VS. Voor de speciale wensen van Amerikaanse klanten (meer comfort, grotere kofferbak en vaak een cabriolet) werd vanaf 1957 de 300 SL Roadster (W 198 II) gebouwd, waarvan 1.858 exemplaren werden geproduceerd.

De prijs van de W 198 werd vastgesteld op 29.000 Deutsche Mark. In 1953 kostte een Mercedes 170 Vb 7.900 DM. In 1954 was de 300 SL echter niet de duurste auto in het Mercedes-programma—de W 188 kostte 5.500 DM meer. De aanschafprijs van een VW Kever lag in 1953 op 4.400 DM, wat ongeveer overeenkwam met het gemiddelde jaarlijkse brutoloon van een fabrieksarbeider bij een wekelijkse arbeidsduur van 48 uur.

Aanvankelijk was de distributie in Noord-Amerika voornamelijk in handen van Max Hoffman, later bij Studebaker-Packard.

Uiteraard wordt voor de levering een nieuwe onderhoudsbeurt uitgevoerd in onze Mercedes-Benz werkplaats, en wordt het voertuig opnieuw gepresenteerd aan de TÜV voor goedkeuring.

De levering binnen Duitsland is gratis!

We staan u graag persoonlijk ter beschikking tijdens de volgende uren en kijken uit naar uw bezoek. We vragen u echter vriendelijk om van tevoren een afspraak te maken zodat we de nodige tijd voor u kunnen vrijmaken:

• Maandag - donderdag van 8:30 tot 16:30 uur
• Vrijdag van 8:30 tot 15:30 uur
  Bezichtigen en proefritten zijn ook buiten onze openingstijden mogelijk op afspraak.

Alle aanbiedingen zijn vrijblijvend en onder voorbehoud van wijzigingen.
Tussentijdse verkoop en fouten in dit aanbod zijn uitdrukkelijk voorbehouden!
Alle tekstinformatie over geschiedenis en modelgegevens is gedeeltelijk overgenomen uit Wikipedia-artikelen. De uitrustingsdetails van de voertuigen zijn volgens de fabrikant, waarvoor geen garantie wordt gegeven voor volledigheid.